Elleri boşlukta savrulur biçimde geçiyordu karanlık ve soğuk geceden. Ruhunu dindiren ona şefkat gösteren hiçlik, omuz vermiş de dök içini diyordu sanki. Zaman soyutluğunun ötesinde tüm lanetini kusuyordu. Karanlık ve zaman, şimdi ve belki de gelecek… Zaman kavramının dışında ve hiç olmadığı kadar da içinde olabilirdi insan. Nasıl ki tüm yaşanmışlıkların merkezindeyken Tanrı edasıyla seyre […]
