Bitirmek
Kasım öğleden sonra
Güzel bir gündü, soğuk ve kızgın.
Pencerede hasta bir gün batımı,
Duy beni ey rüştü onur.
Görmüyor musun şu gemiyi, yelkeni
İşçiler bile bırakmış bu şehri.
Sen, ben bir de aziz ölülerimiz çırpınıyoruz,
Nefessiz kalan kasımda.
Ölüm elbette mutlaktır.
Ne de olsa sonbahar mevsiminde değil miyiz?
Rüzgar estiği vakit bir bulut gider üzerlerine
Ayrılığın ihtişamı kavurur her yeri.
Bak şu çınarlara, paslı yapraklara,
Sonbaharın öldürdüğü çaresiz sarmaşıklara.
Köpekler bile feryad ediyor,
Nerede o yumuşak mızıka sesi diye.
Lakin belli ki ayrılık vakti yakın.
Şunu sakın unutma,
Düşmek bildiğin tek şeyse eğer,
Varsın belki mezarda iyileşiriz.
