TOLSTOY’UN BİSİKLETİ Tolstoy’un bisikleti kavramını daha önce hiç duymuş muydunuz? Sosyal medyada gezerken rastladığım ve beni oldukça etkileyen bu hikayeyi sizlerle paylaşmak isterim. Çok küçük yaşta annesini ve babasını kaybetmiş olan yazarımız 67 yaşına geldiğinde, 7 yaşındaki oğlu Vanichka’yı kaybetmiştir. Oğlunu kaybettiğinde hayata karşı umudunu yitirip, içine kapanır. Savaş ve Barış gibi oldukça başarılı bir […]
Kategori Arşivleri: Hikaye & Öykü
AYNADAKİ BEN “Başına buyruktur o, söz dinlemez, kendi bildiğini okur. Siz aldırmayın pek onu, kusurumuza bakmayın, Allah’a emanet…” Kapıdan çıktıklarında sinirinden kudurmuştu anne; yan gözle bakıyordu kızına, gözlerinden alev çıkıyormuşçasına bakıyordu, söyleniyordu bir yandan: “Ne diye getirdim ki seni? Bilmiyordum sanki huyunu, rezil ettin bizi el aleme!” Umursanmadıkça köpürüyordu: “He bir de umurunda değilmiş gibi […]
KALBİ DELİRENLER KOĞUŞU Sevgili Biricik, Bu satırları yazdığım zamanda neler yapıyor olduğunu, nerede bulunduğunu, gülmeni sağlayan son cümleyi bilmiyorum. Aynı anda bulunduğum bunca belirsizlik beni ürkütmüyor değil. Biraz da bilmek istiyorum, ne yalan söyleyeyim..Şimdi çıkıp gelsen diyorum, arkamdaki kapıdan sessizce içeri girip sağ omzumun üzerine başını yaslasan, neler olup bittiğini uzun cümleler kurarak anlatsan diyorum…Hem […]
İnsanın Gerçek Dostu Kimdir? Huzursuz geçen bir günün ardından geceleyin uyumak üzere yatağa doğru girmiş ve uyumak için bir sağa bir de sola dönerek çırpınıyordum. Uykum benimle savaşıyor ve galip gelen o oluyordu. Yatağa girdikten 4 saat sonra ancak uyuyabilmiştim. Uyuduktan sonra yaşadıklarım hayatımı değiştirmişti. Müsadenizle sizlere anlatmak istiyorum. Uyudum, uyur uyumaz bir rüya görmeye […]
Elleri boşlukta savrulur biçimde geçiyordu karanlık ve soğuk geceden. Ruhunu dindiren ona şefkat gösteren hiçlik, omuz vermiş de dök içini diyordu sanki. Zaman soyutluğunun ötesinde tüm lanetini kusuyordu. Karanlık ve zaman, şimdi ve belki de gelecek… Zaman kavramının dışında ve hiç olmadığı kadar da içinde olabilirdi insan. Nasıl ki tüm yaşanmışlıkların merkezindeyken Tanrı edasıyla seyre […]
Şimdiki zamanın ötesinde bir yerde varlığına lanetler savuruyordu. Zaman hiç olmadığı kadar bulanıktı. İçinde bulunduğu odanın kasvetli havası ruhunu daraltıyordu. Odanın küçük, ışığa hizmet edercesine güneşi kucaklayan penceresinden uzağa, kendisinin bile bilmediği en uzağa daldı. Ruhunun kutsal aidiyetini yollara teslim etti. Dudağından şu cümle döküldü: Yollar beni kabul etsin. Gitmek eylemini öylesine çok arzuluyordu ki […]